- magnidicus
- māgnidicus, a, um (magnus u. dico), großsprecherisch, v. Pers., Plaut. mil. 923. Amm. 23, 6, 80: mendacia. Plaut. rud. 515.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.
JAXARTES — I. JAXARTES auxilio Aeetae adversus Persen venit, magnidicus et manu promptus. Val. Flacc. Argon. l. 5. v. 596. II. JAXARTES fluv. ingens Sogdianorum, qui in Occid. fluens in mare Caspium se exonerat, Chesel Nigro, qui et Organz Barbaris, et a… … Hofmann J. Lexicon universale